Cahil Hoca Kitap Özeti
Bu hikaye, Fransız edebiyatı öğretmeni Bay Joseph Jacotot tarafından istemeden gerçekleştirilen bir deneye odaklanıyor. Jacotot, öğrencilerinin dil öğrenmeden Fransızca öğrenmelerine izin verdi. Başlangıçta sadece Joseph Jacotot Fransızca anlayabiliyordu, öğrenciler ise sadece Flamanca anlayabiliyordu. Öğrencilerine Fransızca öğretmek için onlara Fransızca ve Flamanca olarak yazılmış çift dilli Telemaque baskısını ödünç verdi. Sonuç, Jacotot’un beklentilerini aşan bir başarıydı; uzun bir süre boyunca Jacotet, “ustanın işi, öğrencilere bilgisini aktarmak ve onları bilinçli profesörlerin seviyesine getirmektir” şeklinde düşünüyordu. Ancak Flaman öğrenciler önemli bir ilerleme kaydetti ve Telemaque’yi Fransızca olarak inceleme yazısı yazmayı başardı. Bu deney sayesinde Jacotot, detaylı bir açıklamaya ihtiyaç duymadan bir dilin nasıl öğrenilebileceğini fark etti.
Yazar, ana dil kavramına atıfta bulunarak, bir ustanın açıklaması olmadan öğrenmenin bir örneğini gösteriyor. İnsanlar ana dilini “duyma ve hatırlama, taklit etme ve tekrarlama, hata yapma ve düzeltme” yoluyla öğrenirler. Usta tarafından öğretilmek için çok genç olsalar da, kendi insan zekalarını kullanarak ebeveynlerinin dilini öğrenebilirler. Ancak şu bilinmelidir ki, çocuğu bir açıklama sürecine bağımlı hale getirmek kolaydır, ancak bu, bir şeyi anlamadan öğrenmelerini engelleyebilir. Bu nedenle, sonraki yaşamda öğrenmek, körü körüne birinin sözlerini takip etmek değil, saf anlama ve metodolojik araştırma ile ilgilidir.
“Bu, şansa dayalı olarak algıları kaydeden, onları alışkanlık ve ihtiyaç kapalı çemberi içinde empirik olarak saklayan ve tekrarlayan genç çocuğun ve ortak insanın zekasıdır. Üstün zeka ise şeyleri nedeniyle bilir, yöntemle ilerler, basitten karmaşığa, parçadan bütüne gider. Bu, ustanın bilgisini öğrencinin zihinsel kapasitelerine uygun olarak aktarmasına ve öğrencinin öğrendiği şeyi tatmin edici bir şekilde anladığını doğrulamasına olanak tanır. İşte açıklama prensibi budur.”
Jacotot, açıklamayı “zorunlu aptallaştırma” olarak tanımladı, bu nedenle bilgiyi öğrencilere ustaların kendi anlayışına dayalı olarak karışık bir şekilde açıklama süreci. Daha da ileri giderek “öğrenme eylemi, bir özgürleştirici usta tarafından veya bir aptallaştırıcı usta tarafından, bir bilgili usta veya bir cahil usta tarafından dört farklı şekilde üretilebilir” sonucuna vardı.
“Kendini istediğinde ve kendi arzusuyla veya durumun zorlamasıyla bir usta açıklaması olmadan öğrenebilirdi.”
Sonuç olarak, yazar, öğrenmenin kişinin zekasıyla değil, öğrenme isteğiyle ilgili olduğunu savunuyor.
